Ubiegłe stulecie było okresem intensywnego poszukiwania metod pozwalających na poprawę stanu skóry. Dokonane wówczas odkrycia stały się podwaliną nowoczesnych gałęzi medycyny – chirurgii plastycznej i dermatologii estetycznej. Równolegle z pierwszymi operacjami plastycznymi poprawiającymi wygląd twarzy przeprowadzonymi w pierwszych latach XX wieku zaczęto opracowywać metody nieinwazyjnego odmładzania skóry przy wykorzystaniu metod bazujących na złuszczaniu naskórka.
Opracowanie peelingów pozwoliło wielu osobom pozbyć się problemów skórnych będących ich długotrwałym zmartwieniem. Jednocześnie, jako metod mniej drastyczna i kosztochłonna niż operacje plastyczne, jest dostępna dla zdecydowanie szerszego grona odbiorców.
Definicja i rodzaje peelingów medycznych
W dzisiejszych czasach za peeling medyczny uznaje się nieinwazyjny zabieg, którego celem jest poprawa stanu naskórka bądź naskórka i skóry właściwej. Peelingi medyczne bazują na działaniu odpowiednio dobranych związków chemicznych lub na procesach mechanicznych oraz fizycznych.
Peelingi chemiczne
Peelingi chemiczne są najpopularniejszą grupą wśród zabiegów medycyny estetycznej. U ich podstaw leży zastosowanie środków chemicznych, które nałożone na powierzchnię skóry powodują złuszczanie a następnie regenerację naskórka i skóry właściwej. Większość peelingów chemicznych opiera się na złuszczaniu naskórka za pomocą odpowiedniego dobranych stężeń kwasów, użycie w trakcie zabiegu dodatkowych substancji chemicznych pozwala na uzyskanie różnych efektów poprawiających wygląd skóry, np. jej rozświetlenie, usunięcie przebarwień czy ograniczenie łojotoku.
Peelingi mechaniczne
Ten rodzaj zabiegu polega na mechanicznym złuszczaniu naskórka (w przypadku mikrodermabrazji) lub naskórka i górnych warstw skóry właściwej (w przypadku dermabrazji).
Peelingi fizyczne
Wykonanie tego typu zabiegu wymaga użycia lasera, podtlenku azotu lub krioterapii (leczenia przy użyciu bardzo niskich temperatur).
Schorzenia leczone przy pomocy peelingów
Peelingi kojarzą się przede wszystkim z zabiegami kosmetycznymi, mają one jednak również zastosowanie w leczeniu zmian chorobowych skóry.
Najczęstsze schorzenia skóry, które kwalifikowane są do leczenia przy pomocy peelingów medycznych to:
- trądzik (zaskórnikowy, dorosłych, różowaty);
- uszkodzenia skóry wynikające z przebytej choroby (blizny, rozszerzone pory);
- przebarwienia skóry;
- skóra łojotokowa;
- rogowacenie mieszkowe;
- nadmierna suchość skóry;
- brodawki łojotokowe.
Peelingi medyczne zazwyczaj wykonywane są w seriach (średnio od 4 do 6 zabiegów), rozdzielonych okresami przerwy trwającymi, w zależności od metody leczenia, od 2 tygodni do 6 miesięcy. W okresach między kolejnymi zabiegami pacjenci powinni stosować dodatkową terapię dobraną przez lekarza, której zadaniem jest wspomaganie kuracji leczniczej.
Związki chemiczne używane do wykonywania peelingów chemicznych
Substancje stosowane do peelingów można podzielić na dwie grupy: pojedyncze substancje peelingujące oraz substancje będące składnikami peelingów złożonych.
Do pojedynczych substancji peelingujących zalicza się:
- Kwas trójchlorooctowy (TCA);
- ⍺-hydroksykwasy (należą do nich kwas glikolowy, mlekowy i migdałowy);
- β-hydroksykwasy (czyli kwas salicylowy i lipohydroksykwas);
- ⍺-ketokwasy (kwas pirogronowy).
Substancje wykorzystywane jako składniki peelingów złożonych to:
- Retinoidy (retinol, kwas retinowy, retinaldehyd);
- Antyoksydanty (należą do nich kwas azelainowy, kwas fitowy, kwas askorbinowy);
- Kwas tioglikolowy;
- Arbutyna;
- 3-hydroksyfenol;
- Aminokwasy.