Łupież rumieniowy (erythrasma) jest dermatozą wywoływaną przez bakterię maczugowca- Corynebacterium minutissimum. Na ryzyko wystąpienia tej choroby ma wpływ kilka czynników: wiek, płeć, wilgotne środowisko skóry, jej przegrzewanie, otyłość oraz cukrzyca.
Objawy zakażenia łupieże rumieniowym
Bakterie wywołujące łupież rumieniowy występują głównie w obszarach ciała narażonych na przegrzewanie oraz nadmierną potliwość. Są to przeważnie fałdy skórne, pachy, przestrzeń między udami a workiem mosznowym lub między udami a wargami sromowymi większymi, szpara pośladkowa oraz przestrzeń między palcami. Jeżeli miejsca te będą podrażnione, poprzez np. występowanie otarć, drobnoustroje mają wówczas zapewnione warunki, by wniknąć do warstwy rogowej naskórka. Wówczas na ciele pacjenta pojawiają się niewielkie rumienie o bladoróżowym zabarwieniu, które z czasem mogę przejść w kolor żółty lub brunatny. Może towarzyszyć im delikatne złuszczanie naskórka oraz świąd.
Leczenie łupieżu rumieniowego
Diagnostyka łupieżu rumieniowego zwykle nie nastręcza problemów, jednak warto zwrócić uwagę, że samo badanie, w przypadku niejednolitego lub budzącego wątpliwości obrazu zmian skórnych, może nie być rozstrzygające. Łupież rumieniowy bowiem może przypominać wyglądem objawy charakterystyczne dla innych chorób skóry jak: grzybica, łupież pstry czy łuszczyca. Rozwiązaniem jest wówczas wykonanie badania pod lampą Wooda, emitującą promienie UVA, które barwią na pomarańczowo-koralowy kolor porfiryny-barwniki występujące na skórze osób z łupieżem rumieniowym.
Łagodne zmiany leczy się przeważnie miejscowo poprzez zastosowanie maści z zawartością erytromycyny (5%). Dostępne są także preparaty zawierające np. ketokonazol czy mikonazol.
Jeżeli zmiany u pacjenta są rozległe i nie działa na nie leczenie miejscowe, wówczas warto rozważyć rozpoczęcie leczenia ogólnego. Zaleca się wtedy przez około 10 dni podawanie choremu erytromycyny doustnie w ilości 1-1,5 g na dobę. Obok leczenia miejscowego i/lub ogólnego warto również rozpocząć stosowanie preparatów myjących o działaniu antybakteryjnym. Przeciwdziałają one nadmiernemu namnażaniu się bakterii, które są główną przyczyną powstawania łupieżu rumieniowego.