Do częstych przyczyn świądu, upławów i pieczenia okolic intymnych należą zakażenia grzybem Candida albicans. Szacuje się, że u kobiet zakażenia te stanowią do 30-40 procent wszystkich zakażeń okolic intymnych.
Charakterystyka zachorowań
Candida występuje naturalnie w organizmie ludzkim, ale gdy dochodzi do tej przerostu, tj. namnożenia, mamy wówczas do czynienia z kandydozą, czyli zakażeniem grzybiczym. Wówczas, jeśli grzyb napotka na sprzyjające warunki do namnażania się, jego liczba w jelicie grubym wzrasta, by stamtąd przejść do okolic intymnych i dolnych odcinków układu moczowego. Za przyczynę zachorowań na drożdżycę uważana jest obecność grzyba z rodziny Candida, głównie C. albicans.
Czynniki ryzyka
Wiek 16-30 to szczyt zachorowań na kandydozę. Związany jest z wysoką aktywnością seksualną kobiet w tym wieku. Jednak choroba ta potrafi dawać o sobie znać także w późniejszych latach. Czynniki ryzyka zachorowania na drożdżycę to cukrzyca, przyjmowanie antybiotyków o szerokim spectrum działania, otyłość, nowotwory, a także stosowanie leków immunosupresyjnych, kortykosteroidów oraz obniżona odporność. Niektórzy badacze wiążą zachorowania na kandydozę ze stosowaniem antykoncepcji hormonalnej. Kandydoza, czy też grzybica pochwy, występuje bardzo często u kobiet spodziewających się dziecka. U jednej na dziesięć pojawia się w pierwszym trymestrze, by pojawić się od 23 do 55 procent kobiet w trzecim trymestrze.
Objawy drożdżycy
Początki choroby widoczne są niemal natychmiast po zakażeniu. Należą do nich m.in. świąd, pieczenie i bolesność sromu, ból przy odbywaniu stosunków płciowych, a także ból przy oddawaniu moczu. Objawy te odczuwalne są zwłaszcza przed i po miesiączce, jednak u aż 30% kobiet przebieg kandydozy może nie dawać żadnych objawów poza delikatnym świądem odczuwanym tuż przed miesiączką.
Wykrycie choroby
Samo badanie kliniczne jest niewystarczające do określenia, czy pacjentka choruje na drożdżycę, czy nie. Rozpoznanie choroby możliwe jest wyłącznie dzięki badaniom mykologicznym. Jest kilka metod badania pod kątem kandydozy: badania wydzieliny w 10% roztworze wodorotlenku potasu, barwieniu wymazu metodą Grama i PAS, hodowli na specjalnych podłożach, a także na wykonywaniu testu mikolinowego.