Określane mianem brodawek starczych rogowacenie łojotokowe to przypadłość charakterystyczna głównie dla wieku podeszłego. Pojawia się zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Medycznie kwalifikowana jest do nowotworów o łagodnym charakterze, nie prowadzi do złośliwego raka skóry. Jej obecność wielu dotkniętych nią osobom przeszkadza ze względu na negatywne wrażenia estetyczne widoczne u otoczenia.
Rogowacenie łojotokowe jest jednym z najczęściej spotykanych nowotworów o łagodnym charakterze. Nieznane są powody jego występowania i mimo że stosuje się zamienną jego nazwę – brodawka łojotokowa – to rogowacenie łojotokowe nie ma nic wspólnego z wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV – Human Papilloma Virus).
Objawy
Rogowacenie łojotokowe często w pierwszym wywiadzie może być mylone z nowotworami złośliwymi, w tym z czerniakiem skóry. Zmiany zwykle występują na tułowiu, ale często także umiejscowione są w okolicy twarzy, na granicy włosów, na szyi i w górnych partiach ramion i nóg. Część pacjentów cierpi na podobne zmiany liczące kilkadziesiąt, a czasem nawet kilkaset pojedynczych plam. Zdarza się, że inni członkowie rodziny osoby z rogowaceniem łojotokowym zauważają u siebie podobne zmiany. Początkowo beżowe, w miarę upływu czasu ciemnieją i przyjmują kolor ciemnobrązowy, ponadto widoczny jest ich „wzrost”.
Leczenie
Znaczna większość brodawek łojotokowych kwalifikuje się do usunięcia. Najłatwiejszym sposobem jest łyżeczkowanie zmiany. Inna metoda na usunięcie brodawek to krioterapia (zamrażanie zmiany ciekłym azotem, by po pewnym czasie od zabiegu zamieniła się w strupek i odpadła) lub stosowanie silnych peelingów chemicznych zawierających kwas trójchlorooctowy.