Łupież a łojotokowe zapalenie skóry
Panują sprzeczne poglądy na temat pochodzenia łupieżu. Według części autorów łupież zwykły jest łagodną odmianą łojotokowego zapalenia skóry głowy, inni specjaliści natomiast uznają łupież za odrębną jednostkę chorobową. Łupież zalicza się do łojotokowych schorzeń skóry. Podobnie jak przy łojotokowym zapaleniu skóry etiologia choroby jest złożona i nie poznana do końca, mimo iż łupież jest powszechnie występującym problemem.
Łupież objawy i odmiany choroby
Łupież charakteryzuje się obfitym, drobnopłatowym złuszczaniem naskórka w obrębie owłosionej skóry głowy. Istnieje kilka odmian łupieżu, ale najczęściej rozpoznawane odmiany to łupież zwykły, tzw. suchy oraz łupież tłusty. Łupież suchy najczęściej występuje na owłosionej skórze głowy, rzadko może obejmować również rzęsy i brwi. Charakterystyczne cechy tej odmiany schorzenia to drobne białe łuski, łatwo oddzielające się od podłoża o konsystencji przypominającej puder. W tej odmianie łupieżu skóra głowy nie jest zmieniona chorobowo. Przebiegowi schorzenia nie towarzyszą żadne inne dolegliwości. Łupież tłusty objawia się żółtymi, tłustymi łuskami bardzo mocno przytwierdzonymi do podłoża. Łuski rozwijają się na zapalnym podłożu i mają tendencję do nawarstwiania się, dochodzi również do tworzenia się strupów. Zmianom chorobowym towarzyszy świąd i wypadanie włosów.
Łupież – czynniki chorobotwórcze
Prawidłowy proces odnowy komórek warstwy rogowej trwa około 28 dni. U pacjentów z łupieżem obserwuje się nieprawidłowy cykl odnowy komórek naskórka, trwający 7-15 dni, czego skutkiem klinicznym jest tworzenie się łusek w obrębie owłosionej skóry głowy. U części pacjentów obserwuje się występowanie w obrębie naskórka ognisk parakeratozy, tym samym za jedną z przyczyn powstawania łupieżu uznaje się zaburzenia proliferacji keratynocytów. Grzyby drożdżopodobne z rodzaju Malassezia są elementem flory fizjologicznej skóry człowieka, lokalizując się w miejscach występowania gruczołów łojowych. U osób zdrowych procentowa ilość kolonii tych grzybów wynosi ok. 45%,u pacjentów z łupieżem procentowa ilość kolonii grzyba wzrasta do ok. 74% mikroflory głowy owłosionej. Na podstawie tych obserwacji uważa się, iż właściwości prozapalne oraz immunogenne grzybów z rodzaju Malassezia odgrywają bardzo istotną rolę w przyczynach powstawania łupieżu.
Łupież – czynniki endogenne i egzogenne
Z badań wynika, iż istnieje szereg czynników endogennych i egzogennych prowokujących i nasilających łupież. Za czynniki endogenne uznaje się nieprawidłowości hormonalne, nieodpowiednią dietę, nadużywanie alkoholu, zaburzenia emocjonalne, nadmierny stres czy predyspozycje genetyczne. Czynniki egzogenne to nieodpowiednie kosmetyki- żele i lakiery oraz niewłaściwe zabiegi pielęgnacyjne owłosionej skóry głowy. Ponadto zauważa się, iż do powstawania i nasilania się łupieżu dochodzi w wyniku częstego noszenia nakryć głowy oraz długotrwałego działania promieni UV.