Kandydoza (VVC vulvovaginal candidosis), zwana także drożdżycą, stanowi drugą, najczęstszą przyczynę infekcji pochwy. Nieleczona, prowadzi do znacznego obniżenia komfortu życia pacjentki, a także jej partnera. Statystycznie trzy czwarte kobiet miało lub będzie mieć w czasie swojego życia przynajmniej jedną infekcję grzybiczą, a niemal połowa będzie miała ją dwukrotnie lub więcej.
Drożdżyca – charakterystyka
Grzybicze zapalenie sromu i pochwy stanowi około 40% zachorowań intymnych u kobiet. Zakażenia notuje się w każdym przedziale wiekowym, od noworodków po osoby w podeszłym wieku. U noworodków zakażenie następuje jeszcze w momencie porodu i obejmuje jamę ustną i narządy rodne. W miarę upływu czasu w wieku szkolnym aż do okresu dojrzewania zapalenie przechodzi w formę zapalenia ostrego, nieco rzadziej przybiera formę przewlekłą. Dziewczynki 10-12 letnie mają objawy zakażenia drożdzakowego przypominające grzybicę u dojrzałych kobiet. U dzieci najczęstszą przyczyną zakażenia jest właśnie Candida albicans (około 70% przypadków). Jednak grupą wiekowa najbardziej narażoną na zachorowania są pacjentki z grupy aktywnej seksualnie, tj. pomiędzy 16. a 30. rokiem życia.
Objawy zakażenia kandydozą
Świąd występuje u 80-90% zakażonych. Wzmaga się zwłaszcza podczas leżenia w ciepłym łóżku lub podczas kąpieli. 3/4 pacjentek cierpi na ból sromu oraz pieczenie przy oddawaniu moczu i stosunkach seksualnych. Czasem jednak widoczne jest jedynie zaczerwienienie okolicy sromu. Objawem charakterystycznym jest obecność białawych, grudkowatych nalotów. Ponadto do częstych objawów zakażenia drożdżycą należą także ból w podbrzuszu, a także pieczenie w okolicy odbytu. Zwykle pH pochwy jest nieco niższe niż 4,5.
Wykrycie choroby
Samo badanie lekarskie i wywiad nie są wystarczające do określenia, czy pacjentka choruje na drożdżycę. Rozpoznanie możliwe jest wyłącznie dzięki badaniom laboratoryjnym. Jest kilka metod badania pod kątem kandydozy: badanie wydzieliny w 10% roztworze wodorotlenku potasu, barwienie wymazu metodą Grama i PAS, ale najbardziej miarodajną metodą jest hodowla grzyba na specjalnych podłożach.
Leczenie kandydozy
Po upewnieniu się, że pacjent ma do czynienia z infekcją o podłożu grzybiczym, konieczne jest wdrożenie leczenia. Najskuteczniejszą metodą leczenia kandydozy jest stosowanie leków przeciwgrzybiczych miejscowo, ogólnie lub i miejscowo, i ogólnie. Leczenie miejscowe polega na stosowaniu przeciwgrzybiczych tabletek, globulek, krążków dopochwowych, tamponów, żeli czy kremów. Doustnie podaje się dostosowane do potrzeb pacjenta dawki, flukonazolu, itrakonazo lub ketokonazolu . Leczenie trwa w zależności od metody od kilku dni do dwóch tygodni.