Cytomegalia – wywołuje ją cytomegalowirus, wirus CMV. Należy on do rodziny wirusów opryszczki. Stanowi szczególne zagrożenie dla osób, które mają obniżoną odporność. Może też powodować infekcje wrodzone. Jednocześnie nosicielami jest nawet od 40 do 100% populacji. Sprawdź, jakie mogą być konsekwencje zarażenia i jak zapobiegać poważnemu przebiegowi choroby.
Spis treści:
- Objawy cytomegalii
- Diagnostyka cytomegalii
- Cytomegalia w ciąży – poważne zagrożenie
- Leczenie cytomegalii
- FAQ
| Cytomegalia – podstawowe informacje | |
| Co ją wywołuje? | Cytomegalowirus |
| Jakie daje objawy? | Przebiega bezobjawowo, czasem pojawiają się symptomy podobne do przeziębienia. |
| Możliwe powikłania? | Owrzodzenia i stany zapalne narządów wewnętrznych. |
| Jak diagnozuje się cytomegalię? | Najskuteczniejszym sposobem są testy PCR. |
Objawy cytomegalii
Objawy cytomegalii są dość mało charakterystyczne, a w większości przypadków choroba przebiega w ogóle bezobjawowo.
Najczęściej obserwowane symptomy to:
- zmęczenie,
- kaszel,
- powiększenie węzłów chłonnych,
- podwyższona temperatura,
- ból głowy,
- ból mięśni,
- ból gardła.
To jednak nie oznacza, że cytomegalia jest niegroźną chorobą.
U osób, które z różnych powodów mają obniżoną odporność, zakażenie wirusem cytomegalii może stanowić poważne zagrożenie życia, wynikające z owrzodzenia narządów płciowych i odbytu. Ponadto jako komplikacja pojawić może się zapalenie płuc, zapalenie błony naczyniowej i siatkówki oka, zajęcie układu nerwowego, czy owrzodzenie żołądka i jelit – mówi dr n. med. Igor Michajłowski, specjalista dermatolog-wenerolog z Gdańska.
Diagnostyka cytomegalii
Cytomegalia daje na tyle niecharakterystyczne objawy, że trudno ją zdiagnozować bez wykonania odpowiednich testów. Największą skutecznością wyróżniają się testy PCR. Jednocześnie są bezpieczne i łatwe w wykonaniu. Wystarczy zamówić zestaw pobraniowy do domu i postępując wg załączonych instrukcji pobrać materiał do badań, który następnie należy odesłać. Po kilku dniach wyniki są gotowe, można je odebrać mailowo.
Cytomegalia w ciąży – poważne zagrożenie
Cytomegalia w ciąży to duże zagrożenie dla płodu. Wirus może przeniknąć przez łożysko, ale najczęściej do zarażenia dochodzi podczas porodu lub karmienia piersią. Konsekwencje zależą od momentu, w którym doszło do zakażenia. Najbardziej niebezpieczne jest zarażenie w I trymestrze ciąży – wówczas może prowadzić do poronienia lub spowodować wady wrodzone. Do najczęstszych powikłań wśród niemowląt należą: zapalenie płuc, żółtaczka, powiększenie śledziony i wątroby oraz wylewy podskórne. Co więcej, początkowo wirus może w ogóle nie dawać o sobie znać, aby po kilku lat uderzyć jeszcze silniej.
Leczenie cytomegalii
Leczenie cytomegalii zależy od tego, jaki przebieg ma choroba. Jeżeli jest to pacjent bezobjawowy, o normalnej odporności, nie w ciąży, nie ma konieczności leczenia. U osób z obniżoną odpornością konieczne może okazać się podanie leku przeciwwirusowego.
FAQ – cytomegalia
1. Jak można zdiagnozować cytomegalię?
Najbardziej precyzyjnym, skutecznym, szybkim i komfortowym sposobem, dającym jednoznaczną odpowiedź, są testy PCR.
2. Kto jest szczególnie narażony na zakażenie wirusem CMV?
Wirus CMV jest bardzo powszechny, a według danych epidemiologicznych występuje powszechnie we wszystkich grupach wiekowych. Szacuje się, że zarażonych jest od 40 do 100% ludzi.
3. U kogo cytomegalia jest najbardziej niebezpieczna?
Największe zagrożenie dla zdrowia i życia zakażenie powoduje u osób z obniżoną odpornością oraz w ciąży. Taka sytuacja może prowadzić do wielu powikłań, dlatego w przypadku podejrzenia cytomegalii u takich osób, zaleca się wykonanie testów.
Bibliografia
1. Fijołek Justyna: Cytomegalia jako przyczyna masywnych zmian rozsianych w płucach u chorego w immunosupresji [w:] „Advances in Respiratory Medicine 68.9-10”, s. 454-463, 2000
2. Śmiechura Małgorzata, Stan słuchu u dzieci z cytomegalią wrodzoną i nabytą [w:] „Otorynolaryngologia 10.3”, 2011
3. Van Gelderen H. H., J. C. H. De Man, Cytomegalia infantum [w:] “Nederlands tijdschrift voor geneeskunde 103.5 (1959)”, s. 211-16